Over ons, stichters...
In de zomer van 2020 staken wij, drie Vlaamse vertellers, onze koppen bijeen: Hilde Rogge, de Belleman en Meneer Zee. Corona hield zich klaar om aan een tweede golf te beginnen en scholen hielden hun poorten gesloten voor ons als cultuurmakers. Volledig terecht, trouwens. Maar wij zochten een manier om de culturele 'boterhammendoos' van de kinderen toch gevuld te krijgen.
We spaarden kosten noch moeite voor onze vertellingen. We wilden ze optimaal in beeld brengen en laten klinken. En na heel wat montage- en denkwerk en ook het bouwen van een bekoorlijke website, hielden wij dit kind boven de doopvont: het Vertelweb.
Over ons, vertellers...
Een verteller heeft iets theatraals, en doet denken aan iemand die voorleest uit een boek. Je zou bijna denken dat een vertelling daar ergens tussenin zit: tussen theater en voorlezen. Maar dat is het niet. Het is meer, veel meer. Door het zoeken naar de juiste zinnen en beelden, rekening houdend met zijn publiek, de locatie en het moment zelf, doet de verteller iets heel bijzonders: hij verbindt.
Er valt heel wat te zeggen over het opvoedkundig karakter van vertellingen. Ze leren ons om kritisch te zijn tegenover de verhalen die ons dagelijks tegemoet komen. Om oog te hebben voor de bedoelingen, de gevoelens en de ervaringen van de mensen rondom ons. Om de juiste verbindingen te leggen en de verhoudingen te zoeken tussen betekenissen, wat zo goed als onmisbaar is. Ze bieden ons extra training en tools om te memoriseren. En misschien nog het belangrijkste: verhalen bepalen onze identiteit.
Un homme, c’est toujours un conteur d’histoires; il vit entouré de ses histoires et des histoires d’autrui; il voit tout ce qui lui arrive à travers elles; et il cherche à vivre sa vie comme s’il la racontait.
J.P. Sartre
Op het einde van elke vertelling stellen wij vijf inhoudelijke vragen. Niet zozeer om te testen of de kinderen wel goed geluisterd hebben, dan wel om hen aan te moedigen om een volgende keer meer aandacht te hebben voor bepaalde elementen of structuren in het verhaal en om zich nog meer te begeven tussen de beelden die het oproept in hun hoofd.
Dit project start met negen vertellingen, die drie vertellers samenbrachten in de molen in Rupelmonde. Maar uiteraard is dit een begin. Zo moeten wij nog wat aan de camera wennen, en de camera aan ons. Dus de opnames zullen nog een pak verbeteren. De scholen die nu al aansluiten zullen het bovendien mogelijk maken om niet alleen veel meer vertellingen, maar ook veel meer vertellers bij elkaar te brengen. Natuurlijk willen wij niets liever dan met veel vuur en in levenden lijve onze verhalen loslaten in jullie scholen, maar de akelige omstandigheden laten dit niet toe. Op termijn kan dit de ideale plek worden om elk van ons te leren kennen vooraleer jullie ons uitnodigen. En op die manier krijgt dit akelig verhaal toch nog een hele mooie wending.
En tenslotte. Wij leggen onze hoop in het groeiend besef dat vertellingen onlosmakelijk verbonden zijn met opvoeding. Dat zij van wezenlijk belang zijn in elk soort onderwijs.
Met de steun van
